Wojna domowa w Jugosławii doszła do skutku, ponieważ kraj został początkowo utworzony jako federacja różnych państw etnicznych, a kiedy rząd centralny nie był już wystarczająco silny, aby utrzymać je wszystkie razem, patchworkowy naród zaczął się rozpadać. W 1990 r. Słowenia, Chorwacja i Macedonia podżegały do niepodległości, ale prezydent Jugosławii Slobodan Milosevic odmówił spełnienia ich żądań. Kiedy Słowenia ogłosiła niepodległość, siły serbskie wkroczyły i rozpoczęły wojnę.
Konflikt między Słowenią a Jugosłowiańską Armią Ludową był stosunkowo niewielki i ostatecznie zakończył się, gdy Słowenia i Chorwacja zgodziły się złożyć swoje referenda niepodległościowe na trzy miesiące. Jednakże, gdy Chorwacja ogłosiła własną niezależność, siły Jugosławii najechały i przetrzymały większą część kraju przez kilka lat. Wielu cywilów zginęło podczas walk, co doprowadziło do oskarżeń o zbrodnie wojenne przeciwko serbskim przywódcom.
W 1992 r., gdy Bośnia i Hercegowina znalazły się w konflikcie terytorialnym z Serbią i Chorwacją, siły byłej Jugosławii zdegradowały się w stronę sił zdominowanych przez Serbów. Podczas tego konfliktu doszło do oblężenia Sarajewa, a wiele z najbardziej krwawych walk w Jugosłowiańskiej Wojnie Domowej miało miejsce w tym czasie. Po zakończeniu wojny w Bośni, powstanie w Kosowie doprowadziło do walk tam i dalszego upadku byłego narodu.
