Wojny żałobne były walkami pomiędzy rdzennymi plemionami amerykańskimi w Ameryce Północnej w XV, XVI i XVII wieku. Wojny były najczęściej zwalczane podczas krwawych waśni i konfliktów plemiennych.
Rdzenne amerykańskie plemiona Ameryki Północnej były w ciągłym konflikcie ze sobą aż do XVII wieku. Wojny żałobne były wojnami, które szczególnie walczyły między plemionami na wschodzie i wojną o Stany Zjednoczone i Kanadę. Niektóre z plemion, które angażowały się w te konflikty, były plemionami Mahometa, Micmaca i Oneida. Konflikty toczyły się bardzo prymitywną bronią, co oznacza, że widzieli bardzo małą liczbę ofiar w porównaniu z konfliktami, które miały miejsce w Europie w tym samym czasie.
Większość wojen żałobnych toczyła się o krwawe waśnie. Kiedy członek plemienia został zabity przez członka sąsiedniego plemienia, pierwsze plemię zaatakuje członków drugiego plemienia w zemście. Większość konfliktów polegała na porwaniach i drobnych pojedynkach, ponieważ duże bitwy z wieloma wojownikami były bardzo rzadkie.
W końcu walki były także sposobem dla młodych mężczyzn, aby nauczyli się bronić swojego plemienia i członków rodziny, a ostatecznie stali się szanowanym członkiem plemienia. Co zaskakujące, wojny nigdy nie były walczone o prawa do ziemi, ponieważ rdzenni Amerykanie nie mieli pojęcia własności ziemi.
