Według Biblioteki Kongresu groźba secesji w Południowej Karolinie podczas Kryzysu Nullifizacji spowodowała zagrożenie, że prezydent Jackson użyje oddziałów federalnych do egzekwowania przepisów taryfowych, jeśli będzie to konieczne. Ostatecznie Kongres przyjął kompromis rachunek taryfowy, który rozbroił sytuację, zapobiegając rzeczywistemu rozlewowi krwi w tej sprawie.
Kryzys Nullification rozpoczął się, gdy Południowa Karolina najeżyła się na akty taryfowe, które minęły w 1828 i 1832 roku, ostatecznie twierdząc, że taryfy były niekonstytucyjne i deklarowały, że państwo ich nie egzekwuje. Kiedy Prezydent Jackson zakwestionował to za pomocą swojej Proklamacji o zniesieniu, Południowa Karolina wydała ustawy zezwalające na użycie siły militarnej, by opierać się federalnym próbom egzekwowania ceł, grożąc ostatecznie odejściem od Unii w celu uniknięcia niepopularnych praw. Podczas gdy Jackson był zwolennikiem praw państw w niektórych kwestiach w przeszłości, wyraźnie znalazł się po stronie władzy federalnej w tym konflikcie i poprosił Kongres o upoważnienie do użycia siły przeciwko zbuntowanemu państwu, jeśli to konieczne. Wysłał statki do portów stanu, aby przejąć zadanie zbierania taryf, podczas gdy w tym samym czasie Kongres rozpoczął prace nad kompromisem, który ostatecznie obniżyłby szkodliwe taryfy do akceptowalnych poziomów. Południowa Karolina uznała nowy plan za akceptowalny, a temat secesji został odłożony na półkę, przynajmniej tymczasowo.
