James Madison służył w dwóch kadencjach jako prezydent Stanów Zjednoczonych i był jednym z ojców założycieli tego kraju. Madison był jednym z przedstawicieli Virginii na Konwencji Konstytucyjnej 1787 i przypisuje się jej główna ręka w tworzeniu Konstytucji Stanów Zjednoczonych.
W 1789 r. Madison została wybrana na członka Izby Reprezentantów i pracowała nad poprawą i zmianą Karty Praw podczas swojego pobytu w Kongresie. Wśród kwestii leżących u podstaw tego, czego pragnęła Madison, było zapewnienie, że Amerykanie mają wolność słowa. Madison nalegała również, by obywatele byli chronieni przed nieuzasadnionymi przeszukaniami i konfiskatami oraz aby otrzymać szybki i publiczny proces.
W 1808 r. James Madison został wybrany na prezydenta Stanów Zjednoczonych z dużym marginesem. Madison przewodził krajowi aż do opuszczenia urzędu w 1817 roku. Jego prezydentura obejmowała okres, kiedy kraj ponownie wystąpił przeciwko rządowi brytyjskiemu w czasie wojny 1812 roku.
Po wyjściu z Białego Domu Madison bardzo szybko powróciła do życia publicznego, gdy uczestniczył w Konwencie Konstytucyjnym z 1829 roku. W 1833 r. Został mianowany prezydentem społeczeństwa, które pracowało, aby zwrócić uwolnionych niewolników do Afryki. James Madison zmarł 28 czerwca 1836 r.
