Największą ironią w "Królu Edypie" jest to, że chociaż Edyp spędza całe życie próbując uniknąć proroctwa, że zabije swojego ojca i poślubi jego matkę, nadal wykonuje oba działania, nie wiedząc o tym. Istnieją inne przykłady ironii w słynnej grze, ale jest to najważniejsza.
Jest wiele przykładów ironii w "Królu Edypie". Najbardziej dominującym przykładem jest próba uniknięcia przez Edypa proroctwa, które zostało mu nałożone. Po tym jak wyrocznia mówi Edypkowi, że jest on przeznaczony do zabicia jego ojca i ożenku z matką, Edyp opuszcza swój dom w Koryncie, aby uniknąć swoich rodziców i upewnić się, że to proroctwo się nie spełni. Jednak Edyp nie wie, że ludzie, których uważa za swoich rodziców, w rzeczywistości nie są jego rodzicami. Ironia pojawia się, gdy Edyp zabija człowieka, którego spotyka w swoich podróżach, który jest jego prawdziwym ojcem, a później ofiarowuje mu rękę w małżeństwie z królową Jocastą, która jest jego prawdziwą matką. Aby uniknąć ludzi, których uważał za swoich rodziców, biegnie prosto do dwóch osób, które są jego prawdziwą rodziną.
Inny przykład ironii w "Królu Edypie" pojawia się, gdy król Edyp próbuje odkryć, dlaczego królestwo Teb zostało przeklęte, nie zdając sobie sprawy, że sprowadził on klątwę na miasto poprzez małżeństwo z jego matką, królową Jocastą. Trzeci przykład ma miejsce przed rozpoczęciem gry. Prawdziwi rodzice Edypa próbują pokrzyżować proroctwo, wystawiając swoje niemowlę na śmierć z narażenia, aby Edypa uratował przechodzący pasterz. To tylko niektóre z wielu przykładów ironii w "Królu Edypie".
