Powieść Anny Sewell z 1877 roku "Czarne piękno" jest autobiograficznym wspomnieniem konia, który nadaje tej książce swoją nazwę, zaczynając od kapryśnych dni konia jako młodego źrebaka, po czym przechodzi do trudnych czasów ciągnięcia taksówek w Londynie i kończąc na spokojnym odpoczynku w kraju. Każda faza jego opowieści przynosi mu wiele historii o współczuciu, ale daje też wiele opisów okrucieństwa. Rozdziały zawierają lekcję, która odnosi się do sympatycznych i wnikliwych sposobów, w jakie ludzie powinni się zachowywać.
Oprócz szczegółowych informacji na temat własnego życia Czarnej Piękności, książka opisuje także, w jaki sposób taksówkarze w Londynie musieli pracować niewolniczo, aby spłacić swoje opłaty licencyjne, jednocześnie biorąc opłaty, które miały niski limit ich maksima. Po ukazaniu się "Czarnej Piękności" wielu czytelników kojarzyło się z trudną sytuacją konie, które padły ofiarą prześladowań, aw ciągu pierwszych dwóch lat po publikacji opublikowano milion egzemplarzy "Czarnej i Piękności". Mimo że minęło ponad 120 lat odkąd ukazała się powieść, wiele z jej prawd o ludzkiej naturze wciąż brzmi prawdziwie.
