W sonecie "O swojej ciemnocie" John Milton pisze o swojej walce ze ślepotą i czy fizyczne upośledzenie powstrzymuje go przed pełnym służeniem Bogu. Jego obawy zostały wysłuchane, a on kończy wiersz stwierdzając, że Bóg nie wymaga czynnej służby od wszystkich ludzi, ale wierności bez skargi.
"Na jego ślepocie" kończy się słynną wersją: "Oni służą także temu, kto tylko stoi i czeka." Sonet jest często określany przy omawianiu wiary chrześcijańskiej i przyjmowaniu spraw fizycznych jako woli Boga.
Milton stał się całkowicie ślepy w 1651 roku. Poślubiony poeta napisał w 1667 swój najbardziej znany utwór, epicki wiersz "Raj utracony".
