Wyrażenie "wszyscy będziemy się śmiać ze złoconych motyli" pochodzi z przedstawienia "Król Lear" Williama Szekspira. W cytacie fraza "złocone motyle" odnosi się do pretensjonalnych dworzan.
Król Lear wygłasza to oświadczenie podczas ostatniej sceny przedstawienia, kiedy on i jego córka Cordelia zostają doprowadzeni do więzienia. Podczas tej mowy King Lear wyobraża sobie swoją przyszłość jako fantazję, w której on i jego córka żyją razem jak ptaki w klatce. W tej fantazji słyszą o tym, co dzieje się na świecie, ale nie mają na nie wpływu.
