Krótkowzroczność, zwana także krótkowzrocznością lub krótkowzrocznością, jest zaburzeniem wzroku, które powoduje, że odległe obiekty wydają się niewyraźne, podczas gdy obiekty bliżej mają wyrazisty i wyraźny wygląd, zgodnie z Amerykańskim Stowarzyszeniem Optometrycznym. Myopia rozwija się, gdy rogówka oka jest zakrzywiona bardziej niż normalnie lub sama gałka oczna jest dłuższa niż zwykle, ponieważ obie sytuacje powodują, że oko skupia przychodzące obrazy przed siatkówką, a nie bezpośrednio na nim.
Około 25 procent Amerykanów ma krótkowzroczność, według National Eye Institute. W większości przypadków krótkowzroczność jest rozpoznawana po raz pierwszy w późnym dzieciństwie, zwykle w wieku od 8 do 12 lat. Niektóre osoby z krótkowzrocznością doświadczają pogorszenia stanu w miarę starzenia się, podczas gdy inne nie doświadczają istotnych zmian w widzeniu w okresie dorosłości. Krótkowzroczność ma składnik dziedziczny, ale osoby, które często doświadczają wzwodu wzrokowego, np. Osoby pracujące z komputerami przez cały dzień, również mogą rozwinąć tę chorobę. Cukrzyca lub zaćma mogą również powodować rozwój lub nasilenie krótkowzroczności.
Okulary korekcyjne i soczewki kontaktowe służą do skorygowania krótkowzroczności i na ogół przywracają wzrok do normalnego poziomu. Osoby z ciężką krótkowzrocznością czasami decydują się na operację refrakcyjną lub laserowe, aby trwale rozwiązać problem, zgodnie z American Optometric Association.
