Motywem wiersza "Lucinda Matlock" Edgara Lee Mastersa jest determinacja i radość z życia pełnym życiem. Lucinda Matlock, bohaterka, opowiada wiersz zza grobu po śmierci w wieku 96 lat.
"Lucinda Matlock" to jedna z kolekcji wierszy Edgara Lee Mastersa zatytułowanych "Anthology Spoon River". Narratorzy wierszy są martwi i pochowani na cmentarzu na wzgórzu, z którego roztacza się widok na rzekę Łyżkę.
W swoim wierszu Lucinda Matlock opowiada o wydarzeniach z jej życia w ciągu ostatnich 96 lat. Opisuje ona, jak poznała swojego męża od 70 lat, miała 12 dzieci, a także utrzymywała dom i opiekowała się chorymi po ukończeniu 60 lat. Matlock wspomina o bieganiu po zielonych wzgórzach i polach wokół rzeki Spoon oraz o tym, jak odeszła, gdy miała dość życia w wieku 96 lat.
Lee Masters opisuje także ekstremalne trudności, z którymi zmagał się Matlock przez całe życie. Na przykład osiem z jej 12 dzieci zmarło przed śmiercią Matlocka. Jednak nawet przy tych trudach determinacja staruszki jest przerywana na końcu wiersza, kiedy mówi: "Co to jest, słyszę o smutku i znużeniu, gniewie, niezadowoleniu i opadających nadziejach? Zwyrodniałych synach i córkach, życie jest też silne dla ciebie, życie wymaga miłości. "
