Perspektywa socjokulturowa odnosi się do punktu widzenia, który opiera się na założeniu, że społeczeństwo i kultura są głównymi czynnikami wpływającymi na rozwój osobisty. Jest to perspektywa uwzględniająca jednostkę poprzez pryzmat teorii socjokulturowej, teoria psychologiczna zakładająca rozwój poznawczy człowieka jest określona przez szereg relacji społecznych i kontekstów środowiskowych. Zasadniczo teoria zakłada, że ludzie są silnie uzależnieni od swojego środowiska społecznego.
Teoria socjokulturowa została wprowadzona przez psychologa Lwa Wygotskiego, współczesnego Zygmunta Freuda i B.F. Skinnera. Wygotski uważał, że rodzice, opiekunowie i cała kultura są odpowiedzialni za rozwój poznawczy dziecka, szczególnie w odniesieniu do rozwoju funkcji wyższego rzędu. Z tej perspektywy, gdy dzieci uczestniczą w zajęciach z rówieśnikami, opiekunami lub rodzicami, ich działania opierają się na środowisku, w którym nauczyli się poruszać w relacjach społecznych. Wraz z wiekiem dzieci, ich osobowości i zdolności są dalej rozwijane przez ich interakcje w określonym społeczeństwie, zdeterminowane przez wydarzenia kulturowe i historyczne. Perspektywa socjokulturowa byłaby wykorzystywana w sytuacji, w której należałoby przeanalizować motywację danej osoby do wykonania określonego działania. Współczesna teoria socjokulturowa w środowisku akademickim uwzględnia wpływ znaków i obrazów na rozwój poznawczy.
