Pustynni nomadzi przetrwali w surowym pustynnym klimacie, nieustannie przemieszczając się, aby znaleźć wodę i pastwiska dla zwierząt. Niektóre koczownicze plemiona przetrwały, hodowlę zwierząt hodowlanych dla mleka i mięsa. Inne koczownicze kultury, takie jak Touareg, są znane z tworzenia szlaków handlowych na pustynnych piaskach.
Nomadyczny styl życia wymaga ciągłego przenoszenia. Dla koczowników na pustyni tak właśnie jest. Trudne warunki pogodowe i zmieniające się stoły wodne powodują ograniczone zasoby. Niektóre koczownicze plemiona, jak nomadowie Chalbi, hodują bydło, kozy i owce, aby utrzymać swój styl życia. Poszukiwanie wody i pastwisk jest niezbędne dla tych koczowniczych plemion, ponieważ pojedyncza działka na pustyni nie wytrzyma długo żywego inwentarza. Po nawet krótkim pobycie kończy się mała ilość wody i roślin, zmuszając plemiona do przeniesienia się w nowe miejsce. Niektóre plemiona, podobnie jak Touareg, koncentrują się na handlu dla przetrwania. Kupcy nomadyczni poruszają się nawet częściej niż koczownicze plemiona hodowlane. Podstawową motywacją koczowniczego stylu życia jest woda i zasoby, ale koczowniczy handlarze wykorzystują tę umiejętność jako zaletę do tworzenia wymiany między kulturami i ludźmi, którzy nie są w stanie przekroczyć szerokich pustynnych przestrzeni. Większość koczowniczych plemion pustynnych udoskonaliła metody przetrwania, w tym użycie wielbłądów lub innych wyspecjalizowanych zwierząt, budowę łatwych do złożenia i zdemontowania schronów oraz projektowanie lekkich ubrań, które chronią ludzi przed piaskiem i słońcem.
