Lokalizacja jest uważana za pustynię, jeśli dostaje mniej niż 10 cali (25 centymetrów) deszczu rocznie. Niektóre lokalizacje mogą mieć mniej niż 1 centymetr lub mniej niż połowę cala wilgotności na rok.
Definicja geologiczna pustyni jest suchym regionem, który ma mniej niż 10 cali opadów z rocznym współczynnikiem wyparowania wynoszącym ponad 10 cali rocznie. Pustynie nie zawsze są gorące, a tylko około 10 procent z nich ma piasek i wydmy.
Najgorętsze pustynie zazwyczaj mają najmniejszy deszcz, a Atacama Desert w Chile średnio co roku około 1,5 centymetra deszczu, ale w niektórych latach nie widać żadnych opadów. W głębi lądu na Saharze widzi tylko około 1,5 centymetra deszczu. Gorące pustynie w Stanach Zjednoczonych osiągają niecałe 28 centymetrów opadów rocznie.
Pustynie Semiarid na całym świecie, a te znalezione w Great Basin, Montana i Utah, osiągają od 2 do 4 centymetrów opadów rocznie. Dew zapewnia prawie tyle samo wilgoci co opady deszczu w tych obszarach. Przybrzeżne pustynie widzą około 8 do 13 centymetrów deszczu, ale niektóre mogą dostać zaledwie 5 centymetrów. Chile ma pustynie przybrzeżne wzdłuż zachodniego wybrzeża. Zimne pustynie, takie jak te na Antarktydzie, mają opady śniegu. Średnio wynoszą około 15 do 26 centymetrów rocznie.
