Serwer zaplecza jest częścią procesu back-end, który zwykle składa się z trzech części: serwera, aplikacji i bazy danych. Z tyłu jest miejsce, w którym odbywają się procesy techniczne, w przeciwieństwie do interfejsu, który zwykle pojawia się w miejscu, w którym odbywa się interakcja użytkownika.
Kiedy uzyskuje się dostęp do strony internetowej, użytkownik wchodzi w interakcję z interfejsem użytkownika. Aplikacja strony internetowej przechowuje następnie informacje wprowadzone do witryny w bazie danych utworzonej na serwerze. Informacje pozostają na serwerze; jeśli użytkownik powróci na stronę internetową, informacje użytkownika można odzyskać.
Serwer zawiera informacje, podobnie jak dysk twardy dla pojedynczego komputera. Podczas gdy dysk twardy obsługuje tylko jeden komputer, serwer obsługuje całą witrynę, a zatem wszystkie informacje są przekazywane do niej przez Internet.
Języki programowania, takie jak Python, Ruby i PHP są zwykle używane w procesach zaplecza. Użytkownik nie ma kontaktu z procesem typu back-end. Ogólną zasadą jest to, że front (lub strona klienta aplikacji) jest dowolnym elementem, który jest manipulowany przez użytkownika. Z tyłu lub po stronie serwera znajduje się kod pozostający na serwerze.
