Spawanie TIG jest procesem stosowania elektrody wolframowej w połączeniu z gazem, takim jak argon, podczas spawania. Elektroda wolframowa podgrzewa spawany metal, podczas gdy gaz chroni go przed zanieczyszczeniem z powietrze.
Spawanie metodą TIG umożliwia spawanie wielu metali i stopów, w tym stali, aluminium, magnezu i mosiądzu. Gdy spawany jest czysty metal, spawanie metodą TIG nie wytwarza iskier, dymu ani oparów. Spawanie TIG jest możliwe w różnych pozycjach spawania, w tym spawach płaskich, poziomych, pionowych i napowietrznych. Rodzaje elektrod wolframowych stosowanych w spawaniu TIG obejmują cerowane CeO2, thoriated ThO2, lantanowane La2O3 i cyrkoniowe ZrO2.
Początkowo dwa kawałki metalu są łączone ze sobą i uziemione w celu ukończenia ewentualnego obwodu elektrycznego. Otwarcie zaworu na butli gazowej rozpoczyna przepływ gazu, zwykle argonu lub helu, do wierzchołka elektrody. Kiedy elektroda zostanie umieszczona blisko złącza, powstaje iskra, która topi oba kawałki metalu. Pręt do spawania jest następnie wtapiany w szew, tworząc solidne połączenie. Ze względu na koordynację, spawanie TIG jest trudniejsze do nauczenia niż inne rodzaje spawania.
Spawanie TIG różni się od innych rodzajów spawania za pomocą końcówki elektrody wolframowej, która ma różne zastosowania. Ostrość końcówki określa stężenie iskry i temperaturę łuku. Okrągłe lub tępe końcówki zapewniają niższą temperaturę łuku, która jest preferowana do spawania metali nieżelaznych, takich jak aluminium. Wszechstronność aplikacji zapewnia spawanie TIG przewagę nad innymi rodzajami spawania.
