Sławna "Uchodźcy w Ameryce" Langstona Hughesa została po raz pierwszy opublikowana w Saturday Evening Post w 1943 roku, zwracając uwagę na kwestie równości wszystkich Amerykanów. W czasach jeszcze długo poprzedzających ruch na rzecz praw obywatelskich, podczas wojny, gdy armia Stanów Zjednoczonych wciąż była segregowana, wiersz Hughesa odzwierciedla najbardziej wyidealizowane marzenia amerykańskiego życia. Odzwierciedla również brak równowagi między wyścigami.
W całym wierszu cenne wartości wolności, wolności i demokracji wystarczą, by doprowadzić autora do łez. Zagubił się w bolesnej, pięknej chwili, gdy zdał sobie sprawę z tego, co należy do Ameryki. Z drugiej strony Hughes mówi swojemu czytelnikowi, że prawdziwej natury tych łez nie da się zrozumieć bez znajomości "tego, co wiedział". Tutaj Hughes wyjaśnia, że dla czytelnika afroamerykańskiego te łzy rodzą się z tęsknoty, z wytrwałej rzeczywistości, która nadal czyni prawdziwą wolność i równość poza swoim zasięgiem.
Podobnie jak w wielu innych jego wierszach, Hughes używa prostego języka i popularnych ideałów, aby uczynić wiersz dostępnym dla wszystkich ludzi, nie tylko intelektualnych czy literackich elit. Dla Hughesa ważne było, aby jego własne wewnętrzne doświadczenie nie było oddzielone od jego wspólnoty jako całości. Według jego biografii Akademii Poetów Amerykańskich, Hughes "różni się od większości swoich poprzedników pośród czarnych poetów ... w tym, że skierował swoją poezję do ludzi, szczególnie do Czarnych." Używał "języków i tematów, postaw i ideałów, znanych każdemu, kto miał po prostu zdolność czytania".
