Langston Hughes był jednym z najwybitniejszych czarnych poetów Harlem Renaissance. Jego osiągnięcia obejmują publikowanie jego pierwszego wiersza, "The Negro Speaks of Rivers", do krytycznego uznania; zdobył kilka znaczących nagród literackich za swoje wiersze, dramaty, opowiadania i powieści; Teatry założycielskie; nauczanie na uniwersytetach; i jako główny wkład w Renesans Harlemu i pomagając kształtować literaturę amerykańską.
Langston Hughes urodził się 1 lutego 1902. Jego pierwszy duży wiersz został opublikowany w 1921 roku, krótko po ukończeniu liceum, w popularnym afroamerykańskim piśmie "Crisis". Zdobył pierwszą nagrodę w konkursie literackim innego czasopisma w 1925 roku za swój wiersz "The Weary Blues".
Hughes opublikował swoją pierwszą książkę poezji w 1926 roku i został uznany za wykorzystanie czarnych tematów i jazzowych rytmów w swojej pracy. Opublikował kolejne, bardziej udane książki poezji, dramatów i opowiadań.
Zdobył złoty medal Harmona dla literatury w 1930 roku za swoją pierwszą powieść "Nie bez śmiechu". Hughes otrzymał stypendium Guggenheima w 1935 r., Stypendium Rosenwalda w 1941 r. I doktoratu honoris causa listów Uniwersytetu w Lincoln w 1943 r.
W 1946 r. Hughes został wybrany do Narodowego Instytutu Sztuki i Literatury. Otrzymał także nagrodę Ansfield-Wolf Book w 1954 r. I Medal Springarn w 1960 r. Za wybitne osiągnięcia przez czarnego Amerykanina. Hughes uczył także na Uniwersytecie w Atlancie i na Uniwersytecie w Chicago oraz otwierał teatry w Nowym Jorku, Chicago i Los Angeles. Zmarł w 1967 roku.
