"Ulysses" Alfreda Lorda Tennysona opowiada historię Ulissesa i jego ostatniej morskiej wyprawy z "Odysei" Homera iz "Inferno" Dantego, w której niefortunny Ulisses kończy w Zaświatach. Wiersz służy również jako pochwała dla przyjaciela Tennysona Arthura Henry'ego Hallama, którego śmierć zainspirowała dramatyczny monolog.
Niezdolny i nie chcący cieszyć się emeryturą, Ulisses mówi swojej żonie, Penelope, że musi odejść, ponieważ tylko na morzu czuje się jak on sam. Postanawia pozwolić swojemu synowi Telemachusowi rządzić pod jego nieobecność, ale sądzi, że rządzenie krajem nie jest odpowiednią karierą dla człowieka równie udanego jak on sam. Ponieważ wiersz jest monologiem, Penelope i Telemachus nie mają szansy na rozważenie decyzji Ulissesa, chociaż jest zdecydowany i nie chce rozważać pozostania w domu lub podjęcia mniejszej podróży.
Zachęca swoich ludzi, z których wielu płynęło i walczyło z nim, aby przyszli razem z nim, chociaż on nie planuje powrotu. Daje im nadzieję, że dotrą do jakiegoś raju, miejsca, w którym greccy bogowie skończą po heroicznej śmierci. Ulisses przyznaje, że choć nie mogą już wyglądać na zdatne do żeglugi, ich podróż musi być niezłomna i pewna, i przynieść im rodzaj życia niedostępnego dla nich, gdy kotwiczymy w miejscu.
