Cockatielki wytwarzają różne odgłosy, w tym krzyki, gwizdy, paplaniny, syki i połączenia kontaktowe. Różne dźwięki to sposoby, w jakie cockatielki komunikują swoje potrzeby lub ich reakcje na środowisko.
Krzyki to wysokie, głośne wokalizy, które wywołują strach lub podekscytowanie. Cockatiel, szczęśliwy, że jego właściciel wraca do domu z pracy, może wydać taki dźwięk. Dodatkowo, jeśli ptak napotka coś, co wywołuje strach, ten hałas komunikuje ten strach.
Cockatiels znane są z ich zdolności gwizdania. W szczególności ptaki płci męskiej mogą uczyć się odgłosów gwizdania, które słyszą z telewizji, radia lub gwizdków wykonanych przez ludzi, jak gwizdek na kocu. Cockatiels gwizdać, aby złagodzić nudę, pokazać szczęście w ich otoczeniu lub połączyć się z człowiekiem, wytwarzając ludzkie dźwięki.
Niektóre nimfy paplają lub rozmawiają przez naśladowanie ludzkich słów lub dźwięków jako sposobu na połączenie się z ludzką rodziną. Podobnie jak w przypadku gwizdów, rozmowa jest częstsza u samców ptaków niż u samic.
Syczenie oznacza strach. Cockatiels syczą, gdy czują się zagrożone, więc syczący dźwięk oznacza przestraszonego ptaka, który może być skłonny do gryzienia.
Nimfy wywołują nawzajem połączenia nawzajem dla siebie lub nawet dla swojej ludzkiej rodziny. Nimfy wywołują wywołania kontaktowe w celu wskazania ich bezpieczeństwa innym ptakom lub ich ludzkiej rodzinie. Korzystają też z połączeń kontaktowych, aby wyrazić chęć powrotu do nich ptaka lub człowieka.
