Starożytni Mezopotamianie hodowali zwierzęta gospodarskie i uprawiali wiele roślin, w tym cebulę, pszenicę, por, len, soczewicę i jęczmień. Dzięki geograficznemu położeniu między rzekami Tygrys i Eufrat, a także wiedzy nawadniania, ich pierwsza cywilizacja naprawdę rozwinęła rolnictwo. Po każdym żniwie uratowali nasiona i przesadzali je za pomocą pługów ciągnących bydło.
Chociaż ich głównym plonem był jęczmień, Mezopotamczycy również sadzili i zbierali winogrona, daktyle, melony, jabłka i figi. Inne warzywa, które wyrosły, zawierały bakłażany, rzodkiewki i sałatę. Starożytni rolnicy uprawiali także proso, pszenicę, fasolę i nasiona sezamu.
Przy takiej różnorodności i obfitości upraw, Mezopotamczycy często używali zboża, warzywa i owoce, aby handlować między sobą iz innymi narodami. Na przykład, wymieniali uprawy na drewno i kamień, aby zaprzestać budowy domów z trzciny i zacząć budować z nich bardziej trwałe materiały.
W Mezopotamii było bardzo mało opadów, więc wczesni rolnicy stworzyli kanały prowadzące do zbiornika, w którym przechowywano wodę i używano do nawadniania roślin, gdy było to potrzebne. Gleba otaczająca Tygrysy i Eufrat była bogata w muł z sezonowych powodzi, które również służyły do udanego rolnictwa. Mezopotamianie hodowali bydło, owce, kozy i świnie.
