Starożytni Inkowie wierzyli, że ich cywilizacja została stworzona przez dzieci Boga Słońca, Inti, którego wysłał na Ziemię, aby nauczyć ludzi żyć, zbudować stolicę, Cuzco i stworzyć świątynię ku czci ich niebiański ojciec. Uważa się, że głównym twórcą cywilizacji Inków był jeden z czterech braci wysłanych na Ziemię, Manco Capac, który wraz ze swoją siostrą Mama Oclio zostali wybrani przez swojego ojca, Inti, aby przekazać dalej Boska wiedza dla wcześniej niecywilizowanych ludzi żyjących w królestwie ziemskim. W jednej wersji legendy czterech synów Bóstwa Słońca i cztery córki wyszły z jaskini Pacaritambo przed podróżą do Cuzco.
Legenda głosi, że Inti także nakazał swoim dzieciom zbudować stolicę Inków w miejscu, w którym boski klin, który niosły razem z nimi, był w stanie przeniknąć przez ziemię. Legenda głosi, że miejsce, w którym do tego doszło, stało się stolicą Inków w Cuzco. Inkowie utrzymywali przekonanie, że ich władcy byli przedstawicielami wybranymi przez Boga Słońca i byli również jego bezpośrednimi potomkami.
Cywilizacja Inków rozwinęła się w okolicach 1200 A.D. w peruwiańskim Andach i ostatecznie wyrosła na imperium rozciągające się na 4000 mil wzdłuż łańcucha górskiego Andów. Początkowe sondowanie przez hiszpańskich badaczy na początku XVI wieku na terytoria Inków przyniosło śmiertelne europejskie choroby rdzennej ludności Ameryki Południowej, a do 1572 roku Hiszpanie przejęli kontrolę nad dawnym imperium Inków.
