Machu Picchu, czasami nazywane zaginionym miastem Inków, zostało zbudowane przez Inków, prawdopodobnie przez władcę Pachacutca Inca Yupanqui, około połowy XV wieku. Mogło to być miejsce religijne lub królewskie rekolekcje dla cesarza Inków.
Porzucony przez Inków około 100 lat po jego zbudowaniu, Machu Picchu został ponownie odkryty w 1911 roku przez archeologa Hirama Binghama. W 1912 roku poprowadził wyprawę sponsorowaną przez National Geographic Society i Yale University w celu wykopania ruin. Machu Picchu okazało się dość małą witryną, prawdopodobnie mieszczącą nie więcej niż 500 do 700 osób.
Ponieważ wiele szkieletów znalezionych początkowo w tym miejscu wydawało się być kobietami, Bingham uważał, że Machu Picchu może być świątynią lub świątynią dla Dziewic Słońca, grupy kobiet, które czciły boga słońca Inków. Późniejsza analiza wykazała jednakową liczbę męskich i żeńskich szkieletów. Wielu historyków później opowiadało się za tym, że Machu Picchu mógł być królewską posiadłością, w której władcy i szlachetni władcy Inków mogliby uciec z większego, zatłoczonego miasta i zrelaksować się.
Dlaczego Ośmiornice porzuciły Machu Picchu tak szybko po jego wybudowaniu, pozostaje przedmiotem przypuszczeń dla historyków od 2014 roku. Chociaż nie ma dowodów na to, że Hiszpanie kiedykolwiek znaleźli to miasto, możliwe jest, że pośrednio doprowadzili do jego upadku poprzez epidemię ospa.
