Inkowie nie pisali w tradycyjnym sensie. Zamiast tego użyli serii splecionych plecionek zwanych khipu do przechowywania informacji i nagrywania.
Warkocze z khipu były zwykle wykonane z włosów lamy lub alpaki i były barwione i przędzone na różne sposoby, aby reprezentować wszystko, od informacji spisowych do organizacji wojskowej. Jednak niektórzy antropologowie twierdzą, że kolory i tkanie khipu były rzeczywiście używane do przekazywania znaczenia, podobnie jak język pisany. Teoretyzują, że khipu były kodowane w siedmiobitowych sekwencjach w ten sam sposób, w jaki nowoczesne komputery używają ośmiobitowych sekwencji do przechowywania i dekodowania informacji. Jednak żadne narracyjne khipu nie zostało jeszcze odkryte.
