Dokonania Jamesa Madisona obejmują pisanie dokumentów federalistycznych, odgrywających główną rolę w tworzeniu konstytucji Stanów Zjednoczonych i służących jako czwarty prezydent Stanów Zjednoczonych Ameryki. Podczas swojej kadencji jako drugiej, wypowiedział wojnę Wielkiej Brytanii, prowadząc wojnę 1812 roku.
Madison reprezentowała Virginię podczas Konwentu Konstytucyjnego w 1787 roku, a jego propozycja tzw. Planu Wirginii stała się główną częścią obecnej konstytucji amerykańskiej, co doprowadziło do jego przydomku "Ojciec Konstytucji." Napisał także dokumenty federalistyczne z Johnem Jayem i Alexandrem Hamiltonem, aby przekonać państwa do ratyfikacji Konstytucji, a następnie w 1789 r. zaproponował serię poprawek do Konstytucji, przyznając prawa od wolności słowa do ochrony przed nieuzasadnionymi przeszukaniami, prowadząc do tego, co obecnie nazywa się Ustawą Prawa.
W 1791 r. Madison pomogła założyć Partię Demokratyczno-Republikańską z Thomasem Jeffersonem, a kiedy Jefferson został prezydentem w 1801 r., Madison był jego sekretarzem stanu. W tym czasie pomógł Jeffersonowi zabezpieczyć zakup Luizjany, rozszerzając granice Ameryki za Missisipi. Po ukończeniu dwóch kadencji Jeffersona, sam pobiegł na urząd i został prezydentem w 1809 roku. W tym czasie skutecznie poprowadził Amerykę przez wspomnianą wojnę 1812 roku. Jego druga kadencja zakończyła się w 1817 roku.
Madison znalazła także Amerykańskie Towarzystwo Kolonizacji, organizację zajmującą się powracaniem do Afryki niewolników, w 1816 roku z Robertem Finleyem, Jamesem Monroe i Andrew Jacksonem. Podczas gdy Madison zmarł w 1836 roku, społeczność z powodzeniem wypełniła swoją misję wraz z utworzeniem afrykańskiego narodu Liberii w 1847 roku.
