Buddyzm ma cechy zarówno religii, jak i filozofii. Jeśli religia jest zdefiniowana jako wierząca w istnienie centralnego boga, do którego modli się o odkupienie i bezpieczeństwo, wówczas buddyzm nie byłby uważany za religię . Gdyby jednak zdefiniowano go jako specyficzny system wierzeń i kultu, obejmujący kodeks etyczny, uznawano by go za religię, a nie tylko za filozofię. Buddyzm to duchowe podejście do życia w spokojnym i spełnionym życiu.
Podczas gdy buddyzm obejmuje elementy wiary, wiary i samodoskonalenia, które są wspólne także dla religii, różnica polega na tym, że nie nakazuje czczenia ani wiary w nadludzką moc kontrolowania.
Jednak przez lata niektórzy wyznawcy buddyzmu stworzyli posągi i świątynie poświęcone Buddzie, i stworzyli poczucie istnienia nadprzyrodzonej mocy, która jest podobna do innych głównych religii świata. Zasadniczo Budda był nauczycielem filozoficznym, który ustanowił i nauczał pewnych wytycznych, które mogłyby pomóc ludziom w osiągnięciu spokojnego życia.
Podczas gdy buddyzm odnosi się do połączenia z polem duchowym, nie zawsze jest to ułatwione przez rytuały lub aspekty teologiczne podobne do innych religii, takich jak chrześcijaństwo czy hinduizm. Zamiast tego, intencją buddyzmu jest dostarczenie instrukcji do badania umysłu i świadomości poprzez medytację i jest praktyką i środkiem kontrolowania umysłu.
