Stała dielektryczna nie ma jednostek ani wymiarów, ponieważ wyraża stosunek przenikalności elektrycznej substancji do wolnej przestrzeni lub próżni. Stała dielektryczna jest własnością izolatorów elektrycznych, i symbolem stałej dielektrycznej jest grecka litera kappa. Inna nazwa stałej dielektrycznej to "względna przenikalność".
Przepuszczalność opisuje zniekształcenie ładunku atomowego w izolatorze w obecności pola elektrycznego. Próżnia z definicji ma wartość przenikalności równą jeden i ta wartość jest używana jako mianownik w stosunku. Stała dielektryczna służy do scharakteryzowania kondensatorów, które są zdolne do przechowywania ładunku elektrycznego. Każdy materiał ma stałą dielektryczną i jest to materiał, który tworzy dielektryk, który określa, jak efektywny jest kondensator podczas przechowywania ładunku.
Suche powietrze, idealna próżnia i czyste, suche gazy mają niskie stałe dielektryczne. Materiały o umiarkowanych dielektrykach obejmują glicerynę, szkło i wodę. Tlenki metali, takie jak tlenek glinu i dwutlenek tytanu, mają wysokie stałe dielektryczne. To, czy dana osoba chce mieć materiał o niskim, średnim lub wysokim dielektryku, zależy od zastosowania, ponieważ każdy z nich służy innym celom. Stała dielektryczna jest zawsze większa lub równa jednej, ponieważ licznik jest zawsze większy lub (w przypadku powietrza) równy mianownikowi. Im wyższa stała dielektryczna, tym więcej ładunku można magazynować.
