Mimo że ślinka na języku psów oferuje pewne antybakteryjne zabezpieczenia, wywoływanie antyseptycznego języka psa jest naciągiem, ponieważ związki przeciwbakteryjne nie są jedynymi rzeczami, które można znaleźć w ustach psa. Szkodliwe bakterie, które są odporne na związki przeciwbakteryjne żyją obok nich całkiem wygodnie.
Głównym składnikiem antybakteryjnym występującym w ślinie psa jest lizozym, enzym wyspecjalizowany w atakowaniu bakterii poprzez rozbijanie węglowodanów znajdujących się w błonie komórkowej bakterii. Enzym ten występuje w podwyższonych ilościach na psich językach w porównaniu z ludzkimi językami, ale poza tym nie jest niczym nadzwyczajnym. Enzym ten znajduje się w wielu innych zwierzętach i innych częściach ciała.
Ślina od psa zawiera także inne środki przeciwdrobnoustrojowe; na przykład jest to alkalia, które zniechęcają do rozwoju bakterii. Niemniej jednak, usta psów nadal zawierają liczne bakterie, a rana polizana przez język psa doprowadziła do posocznicy, niebezpiecznej bakteryjnej infekcji krwi.
