Buddyzm rozwinął się w Indiach podczas życia Buddy w IV wieku p.n.e., ale minęło ponad 1000 lat, zanim stał się główną siłą w Azji. Indyjski cesarz Asoka wysłał misjonarzy buddyjskich do Azji Południowo-Wschodniej i Bliskiego Wschodu w III wieku p.n.e., ale tylko w kilku miejscach, takich jak Sri Lanka.
Przez pierwsze pięć wieków A.D. buddyzm zaczął powoli rozprzestrzeniać się w południowo-wschodniej Azji, wkraczając do Chin, Korei, Japonii i ostatecznie do Tybetu, gdzie ostatecznie znalazł swój dom. W ciągu następnych 500 lat religia stała się ważniejsza w tych krajach i ostatecznie została przyjęta jako oficjalna religia państwowa. Jednak buddyzm zaczął powoli wymierać w Indiach, aż do punktu, w którym praktycznie nie istniał do połowy XII wieku.
Pomimo długiej historii buddyzmu w Azji, tak naprawdę nie zaczęła ona rozprzestrzeniać się na resztę świata aż do XIX lub XX wieku. Ze względu na globalizację, obecnie można znaleźć buddystów w każdym zakątku świata, a religia nadal jest główną siłą w społeczeństwie dla większości krajów w Azji i poza nią.
