Polo y servicio było praktyką stosowaną przez hiszpańskich kolonizatorów od ponad 250 lat, co wymagało pracy przymusowej wszystkich mężczyzn w wieku od 16 do 60 lat w okresie 40-dniowym. Pracownicy mogliby zostać umieszczeni o każdym projekcie, którego hiszpański chciał, pomimo niebezpiecznych lub niezdrowych warunków.
Filipiny odgrywały rolę epicentrum hiszpańskiego handlu galeonami z Manili do Acapulco, które było tak dobrze prosperujące dla Hiszpanii, że zaniedbało rozważenie i rozwój lokalnego przemysłu kolonijnego. Mieszkańcy Filipin byli nastawieni rolniczo i uprawiali uprawy, nie tylko dla zysku, ale także dla własnej diety. Oprócz zranienia i zabicia wielu mężczyzn z Filipin, polo y servicio osłabiło zdolność Filipińczyków do wyżywienia się, powodując głód i frustrację oraz prowadząc do licznych buntów.
