Architektura trójwarstwowa to elektroniczny system aplikacji biznesowych, który opiera się na warstwach prezentacji, logice i danych. Natomiast architektura n-warstwowa to system aplikacji, który opiera się na wielu poziomach podzielonych na mniejsze podzbiory. Architektura N-tierowa opiera się na systemie trójwarstwowej architektury i została opracowana w celu włączenia różnych technologii, w szczególności Internetu, do istniejącej struktury.
Zarówno architektura trójwarstwowa, jak i architektury n-warstwowej są skomputeryzowanymi strukturami aplikacji biznesowych, które przechowują i uzyskują dostęp do danych w różnych sekcjach. System trójwarstwowy ma tylko trzy takie sekcje. Posiada warstwę prezentacji, która służy jako interfejs użytkownika i pomaga przetłumaczyć informacje z serwera na coś użytecznego dla klientów. Warstwa logiczna koordynuje różne polecenia i wykonuje obliczenia. Może przenosić elementy z jednej warstwy na drugą. Na koniec warstwa danych jest miejscem przechowywania i pobierania plików w bazie danych.
Architektura N-warstwowa nie jest zgodna z tym sztywnym układem. Umożliwia elastyczne ilości poziomów, w zależności od konkretnych potrzeb branży. Niektóre obiekty mogą nawet przekroczyć bariery poziomów. Na przykład wiele komputerowych baz danych ma te same systemy bezpieczeństwa działające na wszystkich poziomach sieci. Architektura n-warstwowa jest więc o wiele bardziej elastyczna i pozwala na rozmycie między warstwami.
