Kultura niskiego kontekstu jest opisana jako otwarta, zorientowana na reguły, zindywidualizowana, zorientowana na szczegóły w komunikacji, zorientowana na problem, proaktywna i produktywna. Stany Zjednoczone są przykładem szczególnie niskiego poziomu -kontekst kulturowy, choć należy podkreślić, że praktycznie żadna kultura narodowa nie ma wyłącznie wysokiego lub niskiego poziomu. Termin "kultura niskobudżetowa" trafniej trafia do określonego środowiska, np. Do pracy lub szkoły. Nawet w takich środowiskach kultury niskokontekstowe mogą istnieć w kulturach wysokiego kontekstu i odwrotnie.
Nieformalność jest cechą kultur niskokontekstowych. Dzieje się tak dlatego, że kultury niskokontekstowe to na ogół krótkoterminowe spotkania ludzi otwartych na zewnątrz. Natomiast kultury wysokokontekstowe to zazwyczaj bardzo zwarte społeczności ludzi, którzy znali się od bardzo dawna. Nowo przybyli do kultur wysokokontekstowych mogą być postrzegani jako podejrzliwi.
Język jest kolejnym kluczowym wyznacznikiem kultury niskokontekstowej. Kultury niskokontekstowe wykorzystują bardzo wyraźne i szczegółowe sposoby komunikacji. Dzieje się tak dlatego, że ludzie w bardzo zindywidualizowanej kulturze niskiego kontekstu mogą nie być tak dobrze zaznajomieni ze swymi dziwactwami, jak ludzie kultury wysokokontekstowej, które z natury mają charakter bardziej grupowy. Ponownie, jest to związane z poziomem znajomości, jaką mają ludzie w obrębie poszczególnych kultur.
