Różnica między kulturą niskokontekstową a wysokokontekstową polega na sposobie komunikacji, który odbywa się na poziomie indywidualnego dialogu. W kulturach niskokontekstowych, takich jak te znajdujące się w USA i Skandynawia, dialogi i rozmowy zawierają samokapsułkowane i bardzo bezpośrednie wiadomości, dla których nie jest wymagane żadne zewnętrzne odniesienie dla pełnego zrozumienia słuchacza. W kulturze o wysokim poziomie kontekstu rozmowy są jednak przesiąknięte i oparte na historycznych odniesieniach, relacjach społecznościowych i interakcjach rodzinnych.
Chiny, Indie i Rosja są przykładami kultur wysokokontekstowych. Ktoś z kultury niskiego kontekstu może mieć trudności z pełnym zrozumieniem znaczenia rozmowy w jednym z tych krajów. Ludzie biznesu z kultur niskokontekstowych mogą również obrażać swoich odpowiedników w kulturach wysokopoziomowych swoją bezpośredniością, jeśli przejdą do dyskusji o sprawach biznesowych bez wcześniejszego obszernego dociekania o sprawy rodzinne lub osobiste interesy. Świadomość poziomu kontekstu kultury jest również ważną częścią promowania krajowego produktu lub usługi na rynku zagranicznym. Reklamy i witryny internetowe mogą wymagać zmiany, aby uwzględnić, w jaki sposób reguły kontekstowe mogą wpływać na sposób, w jaki potencjalni klienci reagują na nie.
Kontekst kulturowy nie jest ścisłą kwantyfikacją "wysoką" lub "niską", ale raczej postrzeganiem względnego stopnia poziomów kontekstu między dwiema lub więcej różnymi kulturami. Konteksty kulturowe mogą różnić się w zależności od kraju. Na przykład stereotypowy Teksańczyk w USA, którego kontekst kulturowy jest szerszy niż głośno mówiący z Nowego Jorku, może być w stanie przekazać więcej informacji w długiej ciszy lub w kilku słowach niż nowojorska puszka.
