Pęcherzowa choroba płuc, czyli rozedma pęcherzowa, jest stanem, w którym pęcherzyki powietrza tworzą się w obszarach płuc, gdzie dochodzi do poważnego uszkodzenia tkanek z powodu rozedmy płuc, wyjaśnia University of Rochester Medical Center. /strong> W miarę jak pęcherze powiększają się, zajmują coraz więcej przestrzeni wewnątrz jamy klatki piersiowej pacjenta, co w końcu powoduje wystarczająco duży nacisk i zatłoczenie, aby niebezpiecznie zmniejszyć czynność płuc. Inną nazwą tego schorzenia jest zanikający zespół płucny.
Kiedy bulla rośnie do momentu zajmowania co najmniej jednej trzeciej przestrzeni płuc, lekarze nazywają to gigantycznym bulla, stwierdza University of Rochester Medical Center. Ponieważ gigantyczna bulla wywiera tak duży nacisk na zaatakowane płuca, nawet obszary, które nie zostały uszkodzone przez rozedmę płuc, mogą zacząć działać nieprawidłowo. Pacjenci z mniejszymi pęcherzykami zwykle nie doświadczają objawów wykraczających poza typowe powikłania rozedmy płuc, ale olbrzymie pęcherze mają wyraźne objawy, takie jak ciśnienie w klatce piersiowej, ból, trudności w oddychaniu, zmęczenie spowodowane niedoborem tlenu i uczucie wzdęcia.
Rozedma jest stanem, w którym ściany pęcherzyków płucnych (małe wypełnione powietrzem worki w płucach) stają się mniej elastyczne, rozciągają się i ostatecznie pękają, tworząc większe worki, które nie działają tak wydajnie i powodując pozostawanie powietrza uwięziony w płucach. Zdecydowana większość pęcherzyków płucnych występuje u pacjentów z rozedmą płuc, chociaż zdarzają się rzadkie przypadki osób cierpiących na pęcherze z powodu dużego zanieczyszczenia powietrza lub narażenia na działanie oparów chemicznych w miejscu pracy, zauważa University of Rochester Medical Center. Chirurgiczne usunięcie bulli, zwane bullektomią, jest najczęstszym leczeniem tej choroby.
