Przeciwieństwem nieśmiałości jest wychodzenie. Nieśmiali ludzie są ogólnie uznawani za introwertyków i wolą być sami, a wychodzący ludzie są ekstrawertyczni i wolą interakcje społeczne.
Jeśli nieśmiałość implikuje nadmiar niezręczności w interakcjach społecznych, wówczas przeciwieństwem nieśmiałości byłoby działanie zbyt ufne, z nadmiarem wychodzących zachowań. Większość ludzi nie jest całkowicie nieśmiała lub całkowicie towarzyska, ale raczej spada gdzieś pomiędzy dwoma skrajnościami. Psycholodzy i teoretycy osobowości nie zgadzają się co do tego, czy ludzie powinni być określani jako osoby nieśmiałe czy wychodzące, czy też wszyscy ludzie są zarówno nieśmiali, jak i towarzyscy w różnych okolicznościach.
