Podstawowym pismem taoizmu jest "Tao Te Ching", które jest również czasami nazywane "Laozi" po rzekomym pisarzu, Lao Tzu. Jednak taoiści również czczą wiele innych dzieł, w tym "Zhuangzi" i "Liezi", autorstwa odpowiednio Chuanga Tzu i Lieh Tzu. Termin "tzu" lub "zi" z grubsza oznacza "master."
Według legendy Lao Tzu podróżował z Chin w VI wieku p.n.e. kiedy strażnik z Wielkiego Muru poprosił go o przekazanie swojej mądrości na wieki. Mistrz Lao podyktował całemu "Tao Te Ching" ten strażnik i przeszedł on przez historię. Większość współczesnych uczonych taoistycznych uważa Lao Tzu za wymyśloną postać, a książka po prostu reprezentuje zbiór mądrości najwcześniejszych mędrców taoistycznych.
Podczas gdy "Tao Te Ching" jest uważane za pismo Taoistyczne, nie jest ono czczone w takim stopniu, w jakim święte księgi w zachodnich religiach są. Książka otwiera się z napomnieniem, że "Tao, którym można mówić, nie jest wiecznym Tao", co oznacza, że mądrość opisana w tej książce jest tylko bladym cieniem prawdziwej ścieżki. Tekst jest pełen dwoistości i paradoksu, a klasyczny język chiński, w którym napisany jest oryginalny tekst, jest bardzo trudny do przetłumaczenia. Bez znaków interpunkcyjnych, znaczenie poszczególnych fragmentów może zostać zmienione przez tłumacza, co prowadzi do wielu różnych wersji tekstu.
