Buddyjska święta księga znana jest jako Tipitaka. Nauki Buddy zostały zachowane w kanonie palijskim, który działa jako obszerny zapis analityczny napisany w języku Pali, natywnym dialekcie Buddy. Pali uważany jest za klasyczny język buddyzmu, a dokumenty zachowane w Pali składają się na Tipitakę, a także inne buddyjskie dokumenty, takie jak Atthakatha, Tika, Anu-tika i Madhu-tika.
Kilka miesięcy po śmierci Buddy, okres znany jako maha-parinibbana, 500 uczonych i uczniów Buddy, którzy osiągnęli arahant-phala, najwyższy poziom buddyzmu świętości, zwołał w celu omówienia zachowania nauk Buddy. Uczeni utworzyli The First Council, grupę, której celem było zachowanie nauk Buddy od zniekształceń i bez skrupułów rewizji. Rada następnie zebrała i ułożyła liczne nauki Buddy w tom znany obecnie jako Tipitaka.
Według Pariyatti, buddyjskiej organizacji non-profit, Tipitaka dosłownie oznacza "trzy kosze". Podobnie Tipitaka jest podzielona na trzy działy: Vinaya Pitaka, Sutta Pitaka i Abhidhamma Pitaka. Vinaya Pitaka wyjaśnia zasady postępowania w zakonie monastycznym. Sutta Pitaka to zbiór dyskusji na różne tematy przez Buddę. Wreszcie, Abhidhamma Pitaka zawiera nauki Buddy dotyczące związku między umysłem i materią oraz zasady przekraczania problemów z każdym.
