Teoria pulsującego wszechświata, która jest bardziej powszechnie znana jako oscylująca lub cykliczna teoria wszechświata, zakłada, że wszechświat przechodzi regularne cykle ekspansji i destrukcji. Teoria ta jest przypisywana Albertowi Einsteinowi. < /p>
W modelu cyklicznym wszechświat zaczyna się od "wielkiego wybuchu", a kończy się "wielkim kryzysem". Po Wielkim Wybuchu wszechświat rozszerza się, aż siły grawitacji zmusić go do zatrzymania. W tym momencie wszechświat kurczy się, aż wszczepia się w osobliwość. Osobliwość grawitacyjna jest punktem, w którym siły grawitacyjne są nieskończone. Po wystąpieniu tego skurczu cykl zaczyna się ponownie od nowego wielkiego wybuchu.
Teorie oryginalnego cyklicznego wszechświata są sprzeczne z ustalonymi prawami termodynamiki, które mówią, że entropia w systemie może tylko wzrosnąć. Upadek wszechświata w wielki kryzys powoduje utratę entropii. Nowsze modele rozwiązują ten problem, analizując ciemną energię, rodzaj energii jeszcze nie odkryty w czasach Einsteina.
Ta teoria nie jest obecnie akceptowaną teorią o pochodzeniu i końcu wszechświata, ale wyjaśnia niektóre wady innych teorii. Najwyraźniej rozwiązuje problem stanu cieplnego: jak wszechświat zaczyna się w tak wysokiej temperaturze. W cyklicznych teoriach implozja wszelkiej materii i energii we wszechświecie w osobliwość wytwarza wymaganą energię do zainicjowania wielkiego wybuchu.
