Radzieckie państwa satelickie to kraje, które pozostały okupowane przez Związek Radziecki pod koniec II wojny światowej, a ich rządy zastąpiły rządy oparte na modelu radzieckim. Te kraje to Albania, Polska, Bułgaria, Rumunia, Czechosłowacja, Węgry i Niemcy Wschodnie. Termin "satelita" został zastosowany, ponieważ w perspektywie Zachodu były to kraje skutecznie uwięzione w "orbicie" komunistycznego supermocarstwa.
Chociaż termin "państwo satelitarne" ogólnie odnosi się do krajów Europy Wschodniej, poza Europą były kraje, które nosiły wiele takich samych cech charakterystycznych. Rząd Afganistanu w Kabulu był lojalny wobec Sowietów do 1992 r., A Wschodnia Republika Turkiestanu była uważana za państwo sowieckie, dopóki nie została wchłonięta do Chin w 1949 r. Najbardziej niesławnym pozaeuropejskim państwem satelickim była Kuba, którą Związek Radziecki wykorzystał jako inscenizację podłoże dla pocisków balistycznych średniego zasięgu z 1962 r. Uzbrojenie Kuby doprowadziło do kryzysu rakiet kubańskich w październiku tego roku; Konfrontacja była najbliższa światu, który doszedł do globalnej wojny nuklearnej w XX wieku.
Przed zamknięciem II wojny światowej były też sowieckie satelity. W latach 20. ubiegłego wieku Związek Radziecki wspomógł Mongolię w dążeniu do niepodległości Chin i pomógł ustanowić rząd komunistyczny w tym kraju. Tuva i Republika Dalekiego Wschodu na Syberii to dwa inne państwa powstałe między wojnami, chociaż oba te państwa zostały później zaabsorbowane bezpośrednio do Rosji.
