Acadianie osiedlili się w Luizjanie po tym, jak byli prześladowani i zmuszeni do opuszczenia swoich domów podczas wojny francusko-indyjskiej między Anglią i Francją. Podczas gdy niektórzy z Acadyjczyków wrócili do Francji, wielu podróżowało na południe, a następnie do Hiszpanii kontrolowana Luizjana.
Ludzie Acadian pierwotnie osiedlili Kanadę w 1604 roku na obszarach znanych obecnie jako Nowy Brunszwik, Nowa Szkocja i Quebec. Ta osada nazywała się Acadie i obejmowała zarówno francuskich osadników i ludzi Metis, którzy byli potomstwem osadników i rdzennych mieszkańców Kanady. W 1713 r. Brytyjczycy przejęli kontrolę nad kolonią. Podczas gdy Acadyjczycy mogli pozostać w Kanadzie przez następne 45 lat, zostali oskarżeni o bycie sympatykami francuskimi i pomocnictwo francuskiej armii podczas wojny francuskiej i indyjskiej.
Podczas tego, co zostało nazwane "Wygnaniem", lud Acadian został przymusowo deportowany do Francji, do Amerykańskich Kolonii i Luizjany. Niektórzy Acadianie również udali się do kontrolowanego przez Francię Nowego Quebecu. Do 1800 r. Ponad 4000 Acadjan osiedliło się w dzisiejszej Luizjanie; niektórzy pochodzili z krajów, do których zostali wygnani i byli niezadowoleni z nowych domów.
Podczas pobytu w Luizjanie, Acadianie stworzyli kulturę Cajun, będącą efektem adaptacji ich francuskich tradycji i nowych domów.
