Po śmierci Siddhartha Gautamy, Buddy, który urodził się w Nepalu w pobliżu północnej granicy Indii, jego uczniowie zaczęli dzielić się swoimi naukami, podróżując najpierw do Indii, a następnie Jedwabnym Szlakiem z Chin do Morze Śródziemne. Indyjski cesarz Ashoka był jednym z najbardziej namiętnych buddystów, którzy szerzyli religię.
Według Stowarzyszenia Azji, buddyzm pozostaje jednym z ważniejszych religii w Azji, a na kontynencie znajduje się wiele buddyjskich świątyń i klasztorów. Religia najpierw zyskała poważną trakcję w Indiach, ze względu na bliskość miejsca urodzenia Siddharthy oraz fakt, że Ashoka i jego syn byli chętni, aby dzielić się naukami Buddy.
Ashoka był znany jako bezlitosny władca, dopóki nie odkrył buddyzmu, zgodnie z Buddyjskim Stowarzyszeniem Edukacji Dharmy. Gdy prowadził kampanię wojskową, by zaatakować sąsiednie państwo, Ashoka stracił upodobanie do krwi i zwrócił się ku religii, ostatecznie stając się wiernym i oddanym buddystą. Nauczył się szanować życie do tego stopnia, że nakazał drastyczne zmniejszenie liczby zabitych zwierząt, aby utrzymać swoje gospodarstwo domowe. Ashoka wyruszył na pielgrzymki do świątyń i innych świętych miejsc, założył szpitale, aby leczyć chorych i uporządkował studnie wykopane, by pomóc spragnionym. Co najważniejsze, wysłał misjonarzy buddyjskich na Sri Lankę, a później na Jedwabny Szlak, aby dzielić się naukami Buddy.
