Czternasty prezydent Stanów Zjednoczonych i jedyny mieszkaniec New Hampshire, który służy w tej roli, Franklin Pierce jest przez wielu znany jako jeden z najgorszych prezydentów, ponieważ dokonał wielu wysoce jego prezydentura. Historycy uważają, że jego największą porażką w biurze wykonawczym było poparcie ustawy Kansas-Nebraska, która wywołała debatę na temat niewolnictwa na Zachodzie.
History History wskazuje, że Pierce rozpoczął politykę jako stosunkowo młody człowiek po tym, jak został gubernatorem New Hampshire, a później prelegentem ustawodawcy stanowego i członkiem amerykańskiej Izby Reprezentantów. Służył jako prezydent od 1853 do 1857 roku. Jego administracja wezwała do osiedlenia się na północnym zachodzie kraju w czasie, gdy napięcia były wysokie w związku z rozszerzaniem niewolnictwa na nowe terytoria, a Południowcy nalegali na to, a Northernerowie sprzeciwiali się temu.
Zgodnie z oficjalną biografią Pierce'a w Białym Domu, ustawa Kansas-Nebraska, którą Pierce podpisał w 1854 roku, podniosła kwestię dopuszczenia niewolnictwa na Zachodzie. Ustawa miała umożliwić budowę linii kolejowej z Chicago do Kalifornii przez Nebraskę. Jednak senator, który sponsorował projekt ustawy, dodał przepis umożliwiający mieszkańcom nowych terytoriów federalnych samodzielne ustalenie legalności niewolnictwa. Kolejna bójka, która zamieniła się w incydent strzelniczy znany jako "krwawiące Kansas", ilustruje stopień napięcia w tej kwestii i służył jako prekursor wojny secesyjnej. Ze względu na niezdolność Pierce'a do stłumienia chaosu nad ustawą, jego partia, Demokraci, odmówiła wręczenia mu nominacji prezydenckiej w 1856 r. Po zakończeniu kadencji wrócił do New Hampshire, gdzie zmarł w 1869 r.
