Schizma pomiędzy religiami prawosławnymi i katolickimi rozpoczęła się, gdy patriarcha Konstantynopola, Michael Cerularius, odmówił uznania supremacji biskupa Rzymu (papieża), Leona IX, a następnie został ekskomunikowany w 1054 r. < /strong> Jednak supremacja papieska była tylko jednym z wielu problemów, z którymi nie zgadzał się Wschód i Zachód.
Podczas gdy historycy nie zgadzają się co do znaczenia poniższych różnic, wszystkie odegrały rolę w podziale: różne poglądy na ikonoklazmę lub wykorzystanie wizerunków świętych i innych postaci w kulcie; preferencje Zachodu wobec łaciny kontra poleganie na wschodzie Grecji; użycie przaśnego chleba na zachodzie, który był uważany za tradycję wyłącznie żydowską na wschodzie; i koronacja Karola Wielkiego jako Świętego Cesarza Rzymskiego, który był postrzegany jako nieważny na wschodzie z powodu dalszego istnienia Cesarstwa Bizantyjskiego.
Warto również zauważyć, że było kilka mniejszych podziałów w chrześcijaństwie przed 1054 r., takich jak Monofizyty, którzy odłączyli się od Kościoła po Soborze Chalcedońskim w 451 r., a także późniejsze schizmy, takie jak Reformacja protestancka.
