Mokre wierzchowce nie powinny mieć pęcherzyków powietrza, ponieważ początkujący mogą mieć problem z odróżnieniem bąbelków od próbki podczas patrzenia pod mikroskopem. Obecność bąbelków może również uniemożliwić swobodne poruszanie się żywych organizmów. Innym problemem jest to, że duże bąbelki mogą obniżyć rozdzielczość wyświetlania.
Mikroskopy używane do oglądania mokrych urządzeń są zaprojektowane w celu zapewnienia najwyższej jakości rozdzielczości, gdy próbka jest zanurzona w wodzie. Jeśli duży pęcherzyk powietrza otacza próbkę zamiast wody, jakość obrazu zostaje obniżona. Innym problemem związanym z pęcherzykami powietrza w mokrych wierzchowcach jest to, że wydają się mieć ciemny pierścień otaczający ich krawędzie pod mikroskopem. Ten ciemny pierścień może zakryć część próbki, utrudniając jej przeglądanie.
Niektóre rodzaje okazów są bardziej podatne na pęcherzyki powietrza niż inne. Pęcherzyki mogą łatwo zostać uwięzione pod próbkami, które mają kształt dużych arkuszy, takich jak plasterki cebuli. Porowate próbki są również podatne na pęcherzyki powietrza, ponieważ ich pory mogą być wypełnione powietrzem przed utworzeniem mokrego mocowania. Próżnia jest przydatna do odsysania powietrza z porów. Próbki o powierzchniach tłuszczowych łatwo tworzą pęcherzyki powietrza, ponieważ odpychają wodę. Nałożenie alkoholu na próbkę w celu usunięcia warstwy tłuszczowej może pomóc w zapobieganiu powstawaniu pęcherzyków powietrza.
