"Phoney War" odnosi się do okresu wczesnej II wojny światowej, w którym opinia publiczna wierzyła, że niewiele się dzieje. Trwało to od września 1939 do kwietnia 1940.
Okres "Phoney War" rozpoczął się natychmiast po niemieckim ataku blitzkrieg na Polskę i formalnym ogłoszeniu wojny przez Wielką Brytanię i Francję. Oczekiwano, że podobne ataki następować będą natychmiast, ale przez kilka miesięcy żadna ze stron na wojnie nie robiła zbyt wiele.
W tym czasie Niemcy powoli okupowały Polskę. Niemieckie okręty podwodne tonęły brytyjskie łodzie, w tym pancernik HMS Royal Oak i pasażer liniowy Athenia (który został zatopiony przez pomyłkę). Wielka Brytania przeprowadzała naloty w Niemczech z propagandowymi ulotkami zamiast bombami, aw Wielkiej Brytanii wprowadzono formę stanu wojennego. Każda strona w wojnie ustanowiła blokadę przeciw drugiej.
Termin ten został wymyślony przez senatora Williama Borah ze Stanów Zjednoczonych. Ten czas określany był jako "wojna siedząca" przez Niemców i "wojna o zmierzchu" Winstona Churchilla. Później stwierdził niemiecki dowódca Alfred Jodi podczas procesów norymberskich, że Niemcy upadłyby, gdyby Francja i Wielka Brytania zaatakowały w tym okresie.
