Albert Einstein, jako chłopiec i dorosły, był kreatywną, inteligentną i łagodną osobą, która preferowała samotność i zanurzanie się w skomplikowanych konstrukcjach i problemach myślowych nad interakcjami społecznymi. Wydawał się być powściągliwy dla wielu, ale jego koncentracja była w jego pracy. Einstein zawsze czuł się nie na miejscu na spotkaniach towarzyskich oraz z przyjaciółmi i rodziną. On traktował swoją pierwszą żonę Mileva Maric bardzo słabo i obnosił się z wieloma sprawami.
Niewiele wiadomo o wczesnym dzieciństwie i rozwoju Alberta Einsteina. Młody Einstein był z pewnością niechętnym mówcą, ale są mieszane relacje, że uczy się mówić w późnym wieku. Świetnie spisał się w matematyce i przedmiotach twórczych, ale nie interesował go nic, co wymagałoby tylko zapamiętywania na pamięć lub zmuszania uczniów do przyjęcia jednego konkretnego sposobu myślenia. W związku z tym nie pasował do pruskiego modelu edukacji i odrzucał go. Z łatwością nie przyjmował nowych języków, ale Einstein był w stanie całkowicie opanować swój rodowity język niemiecki, co wyraźnie sugeruje, że nie miał on dysleksji.
Dla wielu jego rówieśników i większości ogółu, Albert Einstein był zagadkowym geniuszem i znanym osobistościom. Osoby, które się z nim osobiście kontaktowały, często nazywały go zapominalskim i roztargnionym. Einstein powiedział później, że między nim a innymi ludźmi istnieje szklany samolot. Czuł się nieswojo wokół nich i nigdy nie był sobą. Niektórzy uczeni opisali to jako rodzaj społecznego niepokoju. Czuł się nawet wyobcowany ze swojej rodziny, zawsze wolał samotność od rodzinnych interakcji.
