Poeci używają asonansu jako narzędzia do wzmacniania poezji i dodają efekt muzyczny, wprowadzając podobne samogłoski, a następnie różne spółgłoski końcowe. Asonans jest podobny do rymowania; jednak rymowanie różni się od asonacji tym, że w rymie zarówno samogłoski, jak i spółgłoski przypominają się nawzajem.
Przykładem podobnych słów, w których używany jest asonans, jest "jezioro" i "przeznaczenie", a przykładem wierszyka jest "jezioro" i "fałszywe". Niektórzy poeci, którzy używali poezji w poezji, to Emily Dickinson, Edgar Allan Poe, Algernon Charles Swinburne i Dylan Thomas. Linie poezji, w których Emily Dickinson używa tego literackiego urządzenia, to: "trawa dzieli się jak z grzebieniem, /Widziany jest oślepiony wał, /A potem zamyka się u twoich stóp /I otwiera się dalej."
