Środkowy Zachód otrzymuje przydomek "spichlerz" ze względu na obfite zbiory zbóż, które produkuje dla Stanów Zjednoczonych i świata; te uprawy obejmują pszenicę, kukurydzę i owies. Historia produkcji zbóż na środkowym zachodzie sięga 1700 roku. Żyzne gleby państw środkowo-zachodnich i dostępność taniego, obfitego gruntu okazały się odpowiednie do rozpoczęcia działalności rolniczej na dużą skalę, prowadzącej ostatecznie do dużej produkcji przewidywalnych i wiarygodnych upraw.
Oprócz żyznych gleb, podstawowe uprawy w kategorii chleba należą do najtańszych i najbardziej stabilnych, co sprawia, że są one opłacalne i łatwe do uprawy dla rolników. Od 1700 r. Wielkie Równiny dostarczały Stanom Zjednoczonym większość swoich upraw zbożowych. Produkcja ta okazała się szczególnie ważna podczas I wojny światowej i II wojny światowej, ponieważ farmy środkowozachodnie zaopatrywały amerykańskich żołnierzy w żywność. Nadejście technologii w późnych latach 1800 i XX wieku przyspieszyło produkcję upraw na Środkowym Zachodzie, pozwalając na wyższe poziomy produkcji i eksport w większych ilościach.
Oprócz zapewniania amerykańskim żołnierzom i cywilom żywności na przestrzeni dziejów, produkty z pszenicy i pszenicy pochodzące z eksportu na Środkowy Zachód na całym świecie. Produkty te pojawiają się w Europie i innych miejscach międzynarodowych, zapewniając żywność obywatelom na całym świecie i tworząc zdrowe relacje polityczne.
