Niektórzy krytycy uważają, że Walt Whitman użył wolnego wiersza w celowej próbie stworzenia unikalnego stylu pisania, który łączy dziennikarstwo z muzyką, oratorium i innymi wpływami kulturowymi, by przekształcić poezję amerykańską. Inni krytycy mówią, że wolny głos werset był rezultatem duchowego i rewolucyjnego oświecenia. Większość zgadza się, że była to kombinacja dwóch.
Urodzony w 1819 roku, Whitman był głównie samoukiem przez całe dzieciństwo, ukończył formalną edukację tylko przez sześć lat w Brooklynie w Nowym Jorku. W przeciwieństwie do innych wielkich pisarzy swoich czasów, którzy uczęszczali na wysoce ustrukturyzowane programy w prywatnych instytucjach, jego edukacja składała się z niezależnych zainteresowań sztuką, literaturą, filozofią i muzyką poprzez wizyty w muzeach i teatrach Nowego Jorku. Już w wieku 17 lat rozpoczął karierę pisarską jako dziennikarz i pisarz fikcyjny, publikując prace w "The Democratic Review" i pisząc dla "The Long Island Journal" i "The New Orleans Sojourn". W wolnym czasie brał udział w operach, komentując, że opera może spowodować zmianę w rozwoju osoby.
Razem te doświadczenia zakończyły się pod koniec lat 40. XIX wieku, kiedy Whitman zaczął pisać wiersze, żyjąc i pracując w Nowym Orleanie. Według The Walt Whitman Archive, wydawało się, że był bezpośrednio dotknięty uduchowionym zrozumieniem zarówno mistrza, jak i niewolnika, inspirując wolną zwrotkę w głosie kolektywnym głosem "I", który później stał się główną postacią w jego słynnym wierszu "Liście Trawa." Whitman napisał sześć różnych wersji wiersza, jego projekty dowiodły dowodów na masową edycję i ponowne pisanie - wskazówkę, że połączył swoją inspirację z pragnieniem zostania wykwalifikowanym rzemieślnikiem, aby na zawsze zmienić amerykańską poezję.
