Szybka identyfikacja błędów i zmienianie zachowań wymaga mniej czasu i energii niż zaprzeczanie błędom lub tarzanie się w nich. Mózgi ludzi, którzy wierzą, że uczenie się na błędach jest ważne, są bardziej wydajne niż mózgi ludzi, którzy nie uznają błędów. Badania z zakresu psychologii klinicznej sugerują, że ludzie postrzegają błędy, dyktują, jak dobrze i jak często ludzie uczą się i postępują.
Uznanie błędów wymaga wiary w ideę, że doskonałość nie jest możliwa. Obwinianie, negowanie, użalanie się nad sobą i ignorancja przynoszą efekt odwrotny od zamierzonego. Analiza błędów, a nie ich ilościowe, uniemożliwia ludziom wymuszanie swoich błędów. Identyfikacja uzasadnionych przyczyn błędów różni się od robienia usprawiedliwień. Burza mózgów po błędach pomaga osobom zidentyfikować kluczowe aspekty nieudanego działania, a nie usprawiedliwiać działania.
Aby stworzyć najlepszą okazję do uznania i nauki, ważne jest, aby odejść od błędu, fizycznie lub psychicznie. Analiza błędów jest łatwiejsza, gdy emocje, które bezpośrednio następują po błędach, są poza równaniem. Techniki zarządzania złością, takie jak głębokie oddychanie i pisanie dziennika, są użyteczne i prowadzą do uznania i uczenia się. Rozmowa z innymi pomaga również ludziom rozwiązywać krytykę po popełnieniu błędu. Podobnie jak w przypadku innych procesów mózgu, uczenie się na błędach poprawia się i staje się łatwiejsze dzięki praktyce i powtórzeniu. Pomimo ludzkiej skłonności do unikania błędów, terminowe uznawanie ich jest jednym z najlepszych sposobów na zmniejszenie ich częstotliwości.
