Harfa wytwarza dźwięk, gdy jego struny są zrywane, powodując wibracje strun i przenoszenie powietrza w przestrzeni. Struny są przymocowane do płyty rezonansowej, która także wibruje i porusza powietrze, dając w efekcie słyszalne fale dźwiękowe.
Harfa wytwarza różne dźwięki w oparciu o długość i grubość każdego struny. Cieńsze, lżejsze struny wibrują gwałtownie, wytwarzając wyższe tony. Grubsze, cięższe struny wibrują wolniej, wytwarzając niskie dźwięki. Pod względem długości, krótsze struny wibrują szybciej, a długie struny wibrują wolniej.
Aby wytworzyć dźwiękowe wibracje, struny harfy muszą być napięte do płyty rezonansowej i szyi. Napięte struny są mocowane bezpośrednio za pomocą węzłów lub pośrednio za pomocą stałej wtyczki, pierścienia strojeniowego lub kołka strojenia. Harfy z kołkami tuningowymi pozwalają graczowi precyzyjnie dostroić częstotliwość każdego struny, ręcznie regulując napięcie. Wyższe napięcie strun powoduje wyższe dźwięki, podczas gdy niższe napięcie struny wytwarza niższe dźwięki.
Pedały umożliwiają dalsze dostosowywanie wysokości tonu. Każdy pedał jest podłączony do metalowego pręta, który jest przymocowany do mechanizmu haka. Naciśnięcie pedału powoduje podniesienie haka na sznurku, zwiększając napięcie i skok o pół kroku. Wraz z wprowadzeniem siedmio-pedałowej, dwufunkcyjnej harfy w 1801 roku, harfa stała się zdolna do wyprodukowania dowolnego klucza.
